راهی که پشیمانی ندارد!
دستور العملهای عرفانی آیت اللهالعظمی بهجت
دستورالعمل اول
بسمه تعالی
الحمدلله رب العالمین، و الصلاة علی سید الأنبیاءو المرسلین، و علی آله سادة الأوصیاء الطاهرین و علی جمیع العترة المعصومین، واللعنالدائم علی أعدائهم أجمعین.
جماعتی از این جانب، طلب موعظه و نصیحت می كنند؛اگر مقصودشان این است كه بگوییم و بشنوند و بار دیگر در وقت دیگر، بگوییم و بشنوند،حقیر عاجزم و بر اهل اطلاع پوشیده نیست.
و اگر بگویند كلمه ای می خواهیم كه امّالكلماتباشد و كافی برای سعادت مطلقه دارین باشد، خدای تعالی قادر است كه از بیان حقیر، آنرا كشف فرماید و به شما برساند.
پس عرض می كنم كه غرض از خلق، عبودیت است (و ماخلقت الجن و الانس إلا لیعبدون. سوره ذاریات/ ) و حقیقت عبودیت؛ ترك معصیت است دراعتقاد كه عمل قلب است و در عمل جوارح.
و ترك معصیت، حاصل نمی شود به طوری كه ملكه شخصبشود، مگر با دوام مراقبه و یاد خدا در هر حال و زمان و مكان و در میان مردم و درخلوت « ولا أقول سبحان الله و الحمدلله، لكنه ذكرالله عند حلاله و حرامه».
آنچه می دانیم بکنیم، در آنچه نمی دانیم، توقف واحتیاط کنیم تا بدانیم؛ قطعاً این راه پشیمانی ندارد.
ما امام زمان عجل الله له الفرج را دوست می داریم،چون امیر نحل است؛ امور ما مطلقاً به وسیله او به ما می رسد؛ و او را پیغمبر صلواتالله علیه برای ما امیر قرار داده؛ و پیغمبر را دوست داریم، چون خدا او را واسطهبین ما و خود قرار داده؛ و خدا را دوست داریم، برای این كه منبع همه خیرات است ووجود ممكنات، فیض اوست.
پس اگر خود و كمال خود را خواهانیم، باید دوست خداباشیم؛ و اگر دوست خداییم، باید دوست وسائط فیوضات از نبیّ و وصیّ، باشیم؛ وگرنه یادوست خود نیستیم، یا دوست واهب العطایا نیستیم، یا دوست وسائط فیوضات نیستیم.
پس كیمیای سعادت، یاد خداست، و او محرّك عضلات بهسوی موجبات سعادت مطلقه است؛ و توسل به وسائط استفاضه از منبع خیرات، به واسطهوسائل مقرره خودش است. باید اهتدا به هدایات آنها نماییم و رهروی به رهبری آنهانماییم تا كامیاب شویم.
دیگر توضیح نخواهید و آن كه عرض شد، ضبط نمایید ودر قلب ثبت [كنید]، خودش توضیح خود را می دهد.
اگر بگویید چرا خودت عامل نیستی؟! می گویم: «اگربنا بود كه باید بگوییم ما عاملیم به هرچه عالمیم، شاید حاضر به این حضور و بیاننمی شدیم»؛ لكن دستور، بذل نعمت است، شاید به مقصود برساند؛ « ما أخذالله علیالعباد أن یتعلّموا حتی أخذ علی العماء أن یعلّموا».
مخفی نماند اگر میسور شد برای كسی، نصیحت عملّیهبالاتر است از نصایح قولیه «كونوا دعاة إلی الله بغیر أاسنتكم»
وفقّنا الله و ایاكم لما یرضیه و جنبنا جمیعاً عن ما یسخطه و السلام علیكم و رحمة الله و بركاته والحمدلله أولاً و آخراً والصلوة علی محمد و آله الطاهرین واللعن علی أعدائهمأجمعین
مشهد، ربیعالثانی
دستورالعملدوم
العبد محمد تقی البهجه
بسمه تعالی
هیچ ذکری، بالاتر از «ذکر عملی» نیست؛ هیچ ذکرعملی، بالاتر از « ترک معصیت در اعتقادیات و عملیات نیست. »
و ظاهر این است که ترک معصیت به قول مطلق، بدون « مراقبه دائمیه »، صورت نمی گیرد.
والله الموفق
العبد محمد تقیالبهجة
دستورالعملسوم
بسمه تعالی
جماعتی هستند که وعظ و خطابه و سخنرانی را کهمقدمه عملیات مناسبه می باشند، با آنها معامله ذی المقدمه می کنند، کأنه دستور ایناست که « بگویند و بشنوند، برای اینکه بگویند و بشنوند! » و این اشتباه است.
تعلیم و تعلم، برای عمل، مناسب است و استقلالندارند. برای تفهیم این مطلب و ترغیب به آن فرموده اند: « کونوا دعاة إلی الله بغیرألسنتکم » با عمل بگویید و از عمل یاد بگیرید و عملاً شنوایی داشته باشید.
بعضی می خواهند معلم را تعلیم نمایند، حتی کیفیتتعلیم را از متعلمین یاد بگیرند.
به همدیگر نگاه نکنیم، بلکه نگاه به « دفتر شرع » نماییم و عمل و ترک را مطابق با آن نماییم.
بعضی « التماس دعا » دارند، می گوییم « برای چه؟ » درد را بیان می کنند، دوا را معرفی می کنیم، به جای تشکر و به کار انداختن، باز میگویند: « دعا کنید! »
دور است آنچه می گوییم و آنچه می خواهند؛ شرطیتدعا را با نفسیت آن مخلوط می کنند. ما از عهده تکلیف، خارج نمی شویم، بلکه باید ازعمل، نتیجه بگیریم و محال است عمل، بی نتیجه باشد و نتیجه، از غیر عمل، حاصل شود؛این طور نباشد:
پی مصلحت، مجلس آراستند
نشستند و گفتند و برخاستند!
خدا کند قوال نباشیم، فعّال باشیم؛ [مبادا] حرکتعملیه بدون علم بکنیم [و] توقف با علم بکنیم.
آنچه می دانیم بکنیم، در آنچه نمی دانیم، توقف واحتیاط کنیم تا بدانیم؛ قطعاً این راه پشیمانی ندارد.
به همدیگر نگاه نکنیم، بلکه نگاه به « دفتر شرع » نماییم و عمل و ترک را مطابق با آن نماییم.
والسلام علیکم و رحمة الله وبرکاته
منابع:
رضا باقی زاده، برگی از دفتر آفتاب: شرح حال شیخالسالکین حضرت آیت الله العظمی بهجت
سید مهدی ساعی، به سوی محبوب: دستورالعملها و رهنمودهایی از شیخ الفقها والمجتهدین، عارف ربانی حضرت آیه الله العظمی بهجت مدظله العالی
:: بازدید از این مطلب : 255
|
امتیاز مطلب : 498
|
تعداد امتیازدهندگان : 166
|
مجموع امتیاز : 166
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
